Historiek

Oprichting 

Er was eens een jongeheer van 31 jaar uit het verre Vorst, niet bij Brussel maar uit de Kempen, die in 1959 aldaar huwde met een bevallig meisje en zijn roots achterliet om in Neder-Over-Heembeek te komen wonen. 
Wat zocht die man toch in een boerendorp dat toch een beetje stad geworden was met de Expo van 1958? Een biljartclub met een heel goede reputatie natuurlijk, want eens getrouwd zoekt zo wat iedereen na enkele jaren een gelegenheid om de dagelijkse sleur van het leven af en toe te ontvluchten. Zo belandde onze sympathieke Jos Verdonck in 1963 bij Biljartclub N.O.H.. Wanneer deze biljartclub opgericht werd is vandaag niet helemaal duidelijk, maar het is een feit dat in het oude parochiecentrum Familia reeds lange jaren de biljartsport werd beoefend. In 1962 met de bouw van de nieuwe school, werd ook het oude parochiecentrum herbouwd en zo ontstond het huidige Familia. Waarschijnlijk was dit de kans om een biljartclub in het leven te roepen. Een van de grote bezielers was ongetwijfeld Guillaume BUELENS. Samen met enkele spelers zoals Antoine Rombout, Robert Vijverman, en Henri De Langhe als vermoedelijke bestuursleden werd er in 1962 (?) een biljartclub opgericht onder de naam B.C. FAMILIA, later omgedoopt tot B.C. N.O.H. om misverstanden te vermijden in de Interparochiale Biljartfederatie van Brussel.

Periode 1963 - 1979

In het eerste jaar van haar bestaan had deze club blijkbaar heel begaafde spelers zoals bovenvernoemde mannen en ook nog (sorry voor de personen die vergeten zouden zijn - kan altijd aangevuld worden - alle inlichtingen zijn welkom bij Marc Vanbeneden) spelers van het eerste uur zoals Jef Wallyn, Jef Van Brabant, Jan Boomans, Gustave Devries, Theo De Boeck, Jef Peeters en later Roger Hellebaut, Jef De Backer, Oswald Beys, Jef Verbelen, Gilbert Thiry, Fons Koopmans en vele anderen die in de komende jaren volgden. Reden genoeg om hun nieuwe club reeds het volgende jaar in 1963 aan te sluiten bij de Interparochiale Biljartfederatie die toen uit 10 ploegen bestond en waar ze de club uit Neder-over-Heembeek vlug zouden leren kennen. Na een inspeelperiode van 2 seizoenen behaalde B.C. N.O.H. zijn eerste kampioenstitel in de Interparochiale Biljartfederatie in het seizoen 1965-1966. Een tweede kampioenstitel volgde al gauw in het seizoen 1967-1968 en in het seizoen 1969-1970 veroverde B.C. N.O.H. een eerste maal de Vriendschapsbeker. Na het behalen van de derde kampioenstitel in het seizoen 1971-1972 hielden blijkbaar een aantal sterkhouders, gezien hun leeftijd of om andere redenen, het voor bekeken en gedurende zeven seizoenen bleef de club op zijn honger zitten en won geen enkele competitie meer in de Federatie.

Periode 1979 tot nu

Wie dacht dat de club ten dode was opgeschreven kwam bedrogen uit. Want onder impuls van nieuwe spelers zoals Jean Bogaerts, Romain Carton, Filip Deroo, Bart Jacobs, Yves Malfroid, Karel Puttemans, Pierre Vander Jeugt, Maurice Van Lancker, Bob Verdonck, Pierre Van Muylders, Marcel Hosten, Jef De Backer, Theo De Boeck, Henri Dewell, Roger Hellebaut, Fons Koopmans, Jos Verdonck, Jef Wallyn, en later Eddy De Backer, Patrick Boey, Johan Franssens, Jef Van Den Breen, Walter Van Eyken, Dirk Van Kerckhove en René Blondeel, behaalde de club vanaf het seizoen 1979-1980 tot het seizoen 1994-1995 alle twee seizoenen een succes. In het seizoen 1979-1980 de Beker, in 1981-1982 kampioen, in 1983-1984 de Beker, in 1985-1986 kampioen, in 1988-1989 kampioen. Nog was de zegehonger niet gestild en na één seizoen zonder prijs (de anderen mochten ook iets hebben) brak het jonge geweld van de club helemaal door en er werd een vijfjarenplan opgesteld met als gevolg een nieuwe kampioenstitel in het seizoen 1990-1991, onmiddellijk gevolgd door de dubbel, Kampioen en Beker in het seizoen 1991-1992 en bekerwinst in het seizoen 1992-1993, naast de prijzen in 1993-1994, maar opnieuw de Beker in 1994-1995. Waarschijnlijk dacht men dat men onoverwinnelijk werd maar integendeel, alle clubs van de federatie spanden samen en vormden blok tegen B.C. N.O.H. zodat we zes magere jaren kenden. Inderdaad van het seizoen 1995-1996 tot het seizoen 2000-2001 konden we geen enkele prijs binnenhalen. Maar ondertussen werd er aan verjongingspolitiek gedaan in de club en deze zou zijn vruchten afwerpen. Sinds het seizoen 2001-2002 vielen wij tot op heden alle seizoenen in de prijzen. Volg maar even: in 2001-2002 opnieuw winnaar van de Beker, in 2002-2003 een dubbel met de kampioenstitel en voor de eerste maal de Supercup die georganiseerd werd sinds het seizoen 1999-2000 ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van de Federatie. En waar gaat dit eindigen. In het seizoen 2003-2004 lieten wij maar één steekje vallen (of was het medelijden?). We werden kampioen, pakten definitief de Beker (eerste club die de Beker driemaal won sinds het seizoen 1994-1995) en daarbovenop wonnen wij de Challenge Magda Delmotte. Spijtig dat we naast de Supercup grepen, want dit had de max geweest. Dat was de uitdaging voor het seizoen 2004-2005 maar we behaalde alleen de kampioenstitel maar wel voor de derde keer op rij! In 2005-2006 verloren we in een spannende eindstrijd wel de kampioenstitel maar haalde we wel alle andere bekers binnnen, vriendschapsbeker, challange Magda Delmotte en de supercup! 2006-2007 was het jaar van de perfectie, alle bekers werden door onze spelers veroverd. Vier op een rij, kampioenstitel, vriendschapsbeker, supercup en challange Magda! De laatste werd definitief de onze omdat we hem drie maal hebben gewonnen en zodoende werd deze beker voor de laatste keer georganiseerd dat jaar!

Erelijsten

Voor zover de uitslagen van de kampioenschappen bekend zijn (wie vroegere uitslagen kent mag die altijd laten weten) verwijs ik naar de rubriek  Erelijst Kampioenschap en de Erelijst CSIFIP.

Marc Vanbeneden